Dag 18

Gisteravond naar een ‘mis’ geweest van ongeveer een uur. Ik heb er niets van begrepen alles was frans. Daarna gegeten in de refugee met een nederlander Kees en een paar fransen, die daar ook sliepen. Nog een wandeling gemaakt met Kees en om 21:30 uur ‘op stok’. ‘s Morgens om 7:00 uur een dienst tot 7:30 uur en hierbij werden een aantal wandelaars weg-gezegend. Daarna op de fiets door een andere omgeving, door meer bossen, grotere dorpen met meer gezelligheid. Meer mogelijkheden onderweg te eten of inkopen te doen, zoals in Corbigny. Het was omtreeks 11 uur dat ik daar aan kwam en er markt was. Een ‘plate du jours’ werd er ook aangeprezen, maar dat was mij nog te vroeg. Ik ben doorgereden naar Sint-Révérien om weer in een pelgrimshuis te overnachten, maar uit de gids bleek dat het in een kamertje van het stadhuis zou moeten. Dat leek me niets.  In Moussy bij een bushokje in mijn stoeltje zitten lunchen: stokbrood met pâté champagne, jus en als toetje een manderijn. Voor het eten een filmpje gemaakt en naar Lourina gestuurd. Voordat mijn broodje op was kwam er een rode Fiat 500 met nederlands kenteken aanrijden en de mensen begonnen een praatje. Al snel een uitnodiging bij hun huis aan te komen 4 km verderop. Eerst afgeslagen, bescheiden als ik ben. Toen zag ik de auto de hoek gaan en dacht waarom zou ik niet langs deze mensen gaan ...

vandaag 50 km, totaal 985

Zijn hadden niet precies gezegd waar zij woonden. Ik ging dezelfde straat in en lette op de afstand die ik aflegde. Na 3,5 km kwam ik op een kruispunt. Rechts was een boerderij oid, vóór mij niets en links stonden wat huizen. Ik ging linksaf. Bij het eerste huis stond een auto voor de deur, een brievenbus met bel. Aangebeld. Geen reactie. Verder het straatje (landweggetje, onverhard) in. Tweede huis geen rode auto, derde huis idem dito, vierde nop. Laatste huis - bingo. Frans en Lies zaten buiten aan de tafel aan de soep met brood en koffie. Zeer verrast dat ik toch gekomen was en ze gevonden had. Gelijk van harte welkom. ‘n Gezellige middag (rondleiding om en in het huis) en avond. Het is één uur, lig op bed en maak nog even dit verhaal af. 

Zo’n verhaal vertelde Antoine (leiding kennismakingsweekend Vessem) dat hij op zijn fietsreizen eens uitgenodigd werd een glas fris te komen bij mensen en van het een het ander kan komen. Dat was voor mij ook een van de redenen om niet verder naar Nevers te fietsen en hier stoppen. Geen kans voorbij laten gaan. Je weet nooit of je zo’n uitnodiging nog eens krijgt. 😉