Dag 36

Goeden morgen, dat was gisteren een onverwacht avontuur: de Col de Somport 1640 m over! Ik had niet zo goed geslapen door luidruchtig slapen van medegasten bij mij op de kamer of bij hun op de kamer, want zij waren er eerder. Opgestaan en ontbijtje; ik dacht van ‘the house’, maar er was geen brood. Wel thee en koffie en jam. Ik kreed een stukje van een wandelaar en had zelf nog cruesli met soyamelk. Ieder ging zijns weegs en ik vertrok ook. Het plan was zo’n veertig km tit aan Etsaut, daar onderdak en een wandeling maken. Maar tussen die zit meer dan je verwacht, maar ik zag steile vlakken en dacht daar hoef ik niet perse te lopen. Er komen nog wel mooiere plekjes. Ik had wel rustig aan gedaan en andr goede raad oogevolgd, nl. De bergeidekaas te proeven. Ik heb er vier geproefd, een gekocht met brood en wijn. Dat lekker aan een pick-nick-tafel opgegeten en gedronken. Tot een buitje over kwam. Boeltje weer ingepakt en verder naar een schuilplaats. 

Toen ik tussen de bergen fietste en  alsmaar hoger kwam in Urdoshad hier moeten blijven of verder. Het zou nog ca 16 km tot de top zijn. Ik ha een fietsbroek aan, sandalen, een shirt en dat was all the time genoeg. Ik moest zelfs nog creme op doen tegen zonnebrand. Het was ongeveer 14:30 uur tot ik de laatste 6 km tot de tunnel aflegde, zo’n 8% en 15:30 uur toen ik de ‘Col’ zo’n 7% tot de bergweiden vandaar nog 2,5 km zo’n 8-9% tot de top. Die laatste 2,5 begon het meer en meer te regenen en kouder en kouder te worden, masr dat vond ik geen probleem. Het lukte allemaal best, maar boven aangenomen verwachte ik een bedrijvigheid, een warme gezellige ‘auberge’ maar het was een troosteloze bende. Ik voelde toen pas hoe koud ik was en dat ik me nog nergens aan kom opwarmen. Ik reed nog naar een gebiuw waar een auto stond, maar dst was dicht, terug naar de grenspost en onder dak en in portiek, uit de wind, wat warmers aan gedaan, met fleecejas en handschoenen. Zo naar Candanchú, één snelle kilometer bergafwaarts. Niks te vinden. Wel allemaal hotels, pistes en liften, maar geen bedrijvigheid. Nog bij een bnb aangebeld, deed open, maar gaf geen onderdak. Ik moest naar Canfranc, weer 6 km verder en naar 1040 meter. Eerst weer een schuilplekje gezocht en sokken, lange broek, regenbroek, fietsschoenen en overschoenen aangedaan met nog steeds koude handen. Het was 4 graden zag ik op een klok toen ik me aan het aankleden was. Ik was hier niet op voorbereid. Toen in de regen, maar met gepaste kleding aan beneden. Razendsnel, steeds afremmen en steeds dichter bij Canfranc. Ik zat te rillen op de fiets, ik kwam het dorp binnen, ik zag iets wat leek op een gewild onderkomen. Ik belde aan en vroeg of ook spaans kon? Nee ik wilde onderdak! Dat kon gelukkig en zij liet me binnen, fiets ook maar de gang in, de kamer in. Even paspoort, credential, betalen. Ondertussen deed ik mijn schoenen, regenbroek en natte jas uit. Daarna naar de kamer. Ik heb een tijd onde de douche gestaan en daarna onder de dekens gekropen. Heftig. Ik wilde bovenaan beginnen: “als je het wil, kan je het” maar dat zou suggeren dat het altijd ook zonder moeite gaat en een succesverhaal is. Nee dus. Ik was dankbaar dat ik heelhuids met en op de fiets die afdaling heb gemaakt en onderdak kreeg bij deze hospita. 

Om 20:00 uur nog even het dorp ingelipen, maar ook hier was het allemaal rustig. Geen gezellige barretjes, restaurants. Een cafetaria was open en daar een biertje en een hotdog besteld. Bij een kruidenier nog wat boodschappen kunnen halen. Daarna weer snel terug naar mijn kamer waar het warm en droog is. Vandaag 70 km, totaal 2000 km